عبرتی از گذشته برای آینده

روزگار می‌گذرد و اهریمن هرروز ترفندی نو می‌سازد؛ در این بازی‌های مضمحل، شیطان هرروز جامه‌ای بر می‌کند. زمانی بی‌خردی مردمان را به‌کار می‌گیرد و گاه تزویر و ریا را وسیله‌ی اغوای مردمان می‌سازد؛ گاه مردمان را مجذوب زیورآلات ناپایدار می‌سازد؛ چه بسا آشکارا با تحکَم و بیدادگری کینه‌ی خود را بروز دهد. ولی تاریخ باز نموده است که فروغ نور خداوندی افول نمی‌کند و کلمه‌ی توحید همچنان پابرجاست.

تردیدی نیست که نه‌تنها بداندیشی شیطان در روزگار جدید در برابر گذشته افزونی نیافته است؛ بلکه برای هوشیاران راستی و درستی از گذشته نمایان‌تر گشته است. انحصارطلبان و ستم‌پیشگان امروز فرعون و نمرودیان دیروز، سوداگران افزون‌خواه همان قارونیان گذشته‌اند؛ ابوجهل کهن، ابهام آفرینان امروز و بی‌خردان و خشک‌سران همان ملعونان روزگارند؛ شهوت‌پرستان نیز به هیئتی دیگر درآمده‌اند.

به طبع یکتا پروردگار روزگار همان آفریدگار یگانه است که هرروز در کاری است (فعّال لما یرید). چه عقل‌باختگانی که در سده‌ی اخیر شیوه‌ی نیاکانشان را پیش گرفتند و کارشان به پریشان‌مغزی کشید ولی روشنایی خداوند یگانه هرروز نمودی نو نمایان ساخت .

ولی ای کاش ردای صدّیقین از کذّابان، عبای خبرگی از ناآگاهان، دستار دادگری از بیدادگران، جامه‌ی نیک‌منشی از ددمنشان، خرقه‌ی پارسایی از ناپاکان، جبَه‌ی فتوّت از بی‌مروّتان، کسوت عصمت از نانجیبان و دثار شایستگی از بی‌کفایتان کنده شود تا حجاب‌ها از پیش دیدگان همگان کنار رود و همگان فروغ پرتو الهی را در هر آن نظاره‌گر باشند؛ در آن هنگام پاکبازان ناچار نیستند گرانی تکلَف چاچولبازان و سنگینی نگاه غفلت‌زدگان و ثقل برچسب چواندازان را تحمّل کنند.